Opis rasy
Boerboel to rasa pochodząca z RPA, znana głównie ze swojej roli jako pies obronny i stróżujący na farmach. Jest to pies o imponującej budowie ciała. Ma charakterystyczną głowę z masywną czaszką i krótką, szeroką kufą. Uszy są często przycięte, co podkreśla jego imponujący wygląd.
Historia
Boerboel, pochodzący z Republiki Południowej Afryki, wywodzi się od starożytnych molosów, potężnych psów używanych m.in. do polowań na grubego zwierza w Asyrii. Molosy pełniły rolę gladiatorów na rzymskich arenach i wojowniczych psów w starożytnych bitwach. Wraz z rzymskimi legionami dotarły do wielu krajów Europy, w tym na Wyspy Brytyjskie, dając początek lokalnym rasom. W późniejszym czasie trafiły z europejskimi osadnikami do południowej Afryki.
Przypuszcza się, że przodkami tych psów były czworonogi plemienia Cynomonów, pochodzące z Babilonu. Były to potężne zwierzęta używane do polowań na lwy i obrony przed antylopami gnu. Cynomonowie migrowali na południe, zabierając ze sobą te psy. W wyniku migracji angielskich osadników, Holendrów wyparto z południowego krańca Afryki podczas Groot Trek, a potomkowie pierwszych kolonistów zostali nazwani Burami (co w języku niderlandzkim oznacza "chłop" lub "farmer").
Boerboel wyewoluował z połączenia psów sprowadzonych przez osadników i żołnierzy oraz psów afrykańskich plemion. W późniejszym okresie potomków Burów określano jako Afrykanerów, co oznacza ludzi posługujących się językiem afrikaans, opartym na dialektach niderlandzkich.
W 1938 roku, do ochrony kopalń diamentów, sprowadzono z Wielkiej Brytanii bulmastify, co również wpłynęło na kształtowanie rasy. Nowoczesna hodowla boerboela rozpoczęła się w latach 80. XX wieku. W 1983 roku powstała pierwsza i największa organizacja rejestrująca boerboele, SABT (South African Boerboel Association). Rasa nie została uznana przez związek kynologiczny FCI.
Dla kogo boerboel?
Boerboel to rasa, która może być odpowiednia dla doświadczonych właścicieli psów, którzy są gotowi poświęcić czas na konsekwentne szkolenie i socjalizację. Potrzebuje właściwego kierowania i nie jest zalecany dla osób, które nie są pewne siebie lub nie mają doświadczenia w prowadzeniu psów dużych.