Opis rasy

Koty perskie klasyfikuje się zazwyczaj jako średnio-dużą rasę kotów o jedwabiście gładkim futerku. Kotów tej rasy nie da pomylić się z żadnymi innymi mruczkami. Koty perskie słyną ze swoich płaskich pyszczków i dużych, okrągłych oczu, które są szeroko rozstawione na ich głowie.

Historia

Choć dokładne pochodzenie tych długowłosych kotów nie jest znane, koty perskie uważane są za jedną z najstarszych ras w historii. Z korzeniami sięgającymi kolebki cywilizacji, Mezopotamii, ta rasa kotów była prawdopodobnie wynikiem naturalnej mutacji genetycznej. Koty perskie najprawdopodobniej towarzyszą człowiekowi już od ponad 500 lat. Pierwsze świadectwa obecności tych długowłosych kotów w Europie datuje się na rok 1620, kiedy podróżnik Pietro Della Valle przywiózł ze sobą kota o długiej, aksamitnej i szarej sierści. Lata hodowli selektywnej zaowocowały kotami o okrągłych głowach i krępych ciałach pokrytych jedwabistą sierścią, z której teraz słyną. Początkowo koty perskie występowały wyłącznie w kolorze szarym. Obecnie w obrębie rasy może występować ponad 110 wariantów kolorystycznych.

Wygląd

Swój charakterystyczny wygląd koty perskie zawdzięczają płaskiej kufie i zadartemu nosowi, przez który ich pyszczek wygląda na zupełnie płaski. Ta rasa kotów ma okrągłe, szeroko rozstawione oczy, których barwa związana jest z kolorem ich umaszczenia. Uszy mają małe i zaokrąglone na końcach, czasem mogą mieć kępki włosów wyrastające z wnętrza. Uszy kota perskiego są osadzone nisko na okrągłej głowie. Koty mają krępe ciała pokryte od czubka głowy po końcówkę ogona długą i jedwabistą sierścią. Persy mają krótkie, szerokie i silne odnóża zakończone dużymi i solidnie wyglądającymi łapami. Ogon kotów perskich jest krótki, obrośnięty puszystą sierścią i zaokrąglony na końcu. Koty perskie mogą występować wielu kolorach, odcieniach i umaszczeniach.

Zachowanie

Koty perskie są wyjątkowo delikatne, spokojne i czułe. Te inteligentne i posłuszne koty sprawdzą się doskonale w roli zwierzaka domowego. Persy nie przepadają za naturą i znacznie chętniej zostaną w domu, żeby wylegiwać się na kanapie. Koty perskie lubią spokojne otoczenie i rutynę - szybko przyzwyczajają się do Twojego planu dnia i nie przepadają za nagłymi zmianami. Choć persy to z natury czułe koty, są też bardzo wybredne. Koty tej rasy znane są ze skupiania uwagi wyłącznie na domownikach i mogą niechętnie podchodzić do gości, których nie miały okazji dobrze poznać.

Wymagania

Jako jedna z najbardziej udomowionych kocich ras koty perskie czują się najlepiej jako koty niewychodzące. Najmniejsze zabrudzenie ich długiej i jedwabistej sierści zwiększa ryzyko powstania trudnych do rozczesania kołtunów. Koty perskie swój wolny czas najchętniej spędzają na kanapie, krześle, łóżku lub dowolnym, niezbyt wysokim meblu. Persy nie przepadają za wspinaniem się, więc wysoki, wielopoziomowy drapak nie jest im potrzebny. Żwirek może z łatwością wplątywać się w długą sierść persa oraz we włosy między palcami ich łap - zadbaj o nienaganną czystość kuwety, inaczej Twój kot perski może przestać z niej korzystać.

Pielęgnacja

Koty perskie wymagają większej uwagi i pielęgnacji niż pozostałe kocie rasy. Ich sierść bardzo łatwo się brudzi i plącze, dlatego też wymaga codziennego szczotkowania. Comiesięczna kąpiel persa pomoże utrzymać jego sierść w doskonałej kondycji. U kotów tej rasy może występować nadmierne łzawienie - codziennie wytrzyj okolice oczu, żeby zapobiec powstawaniu odbarwień w kącikach oczu. Duże łapy persa z włosami między palcami z łatwością będą zbierać wszelkie zabrudzenia oraz żwirek. Codziennie sprawdzaj łapy swojego kota perskiego i w razie potrzeby porządnie je wyczyść.