Opis rasy
Pers himalajski po swoich perskich przodkach odziedziczył genetyczną podatność na rozmaite choroby. Uważnie wybieraj hodowlę, a po przygarnięciu himalayana, koniecznie regularnie odwiedzaj z nim lekarza weterynarii.
Historia
Tak, jak koty serengeti nie mają korzeni w Afryce Wschodniej, tak koty himalajskie nigdy nie widziały himalajów. Swoją nazwę himalayan zawdzięcza królikom o podobnym umaszczeniu. Prace nad rasą, uznawaną czasem za odmianę persa, rozpoczęli w 1931 roku Virginia Cobb z hodowli Newton i dr. Clyde Keeler z Harvardu. W efekcie ich eksperymentu narodziły się pierwsze persy colourpoint, które otrzymały dumne miano “Newton’s Debutante”. Już kilka lat wcześniej, bo w roku 1924, podejmowano pierwsze próby krzyżowania kotów syjamskich z perskimi, ale to właśnie od pracy Cobb i Kellera zaczęły się programy hodowlane rasy. Podobny program w latach 50. XX wieku rozpoczął Kanadyjczyk, Ben Borrett. GCCF, czyli Angielski Związek Hodowców Kotów, uznał rasę w roku 1955, a dwa lata później himalayan został uznany w Stanach Zjednoczonych.
Wygląd
O wygląd kota himalajskiego hodowcy dbają na każdym etapie. Żeby zachować charakterystyczne, odziedziczone po kocie syjamskim znaczenia, hodowcy rozmnażają wyłącznie koty colourpoint. Jedynie sporadycznie dopuszczane są krzyżówki z kotami jednobarwnymi, dzięki czemu u potomstwa występuje wyraźna, ciemniejsza maska na pyszczku. Himalayana charakteryzuje zwarta budowa ciała, mocne łapy i bujna, puszysta sierść.